Wszystko ma swój czas

Gdy jest lato, temperatura nie chce zejść z 30 stopni i nie da się wyjść z domu bo jesteśmy od razu zalani potem -jest źle i marzymy o chłodniejszej porze roku. Jak zaś mamy zimę i zawsze trzęsą nam się nogi, a dłonie zamarzają, czekamy tylko na te ciepłe masy powietrza. Kiedy jesteśmy dziećmi, nie możemy się doczekać dorosłości, w czasie gdy dojrzali ludzie marzą by wrócić do czasów beztroskiego dzieciństwa.  Przedstawiłam Wam dowody na to, że rzeczywiście trudno jest nam czasem dogodzić.

Ludzie mają tendencję do myślenia nad tym, czego pragną w danym momencie. Z jednej strony jest to dobre, bo nie warto ciągle stąpać twardo po ziemi, ale fakt faktem- to myślenie nic nam nie daje, a nawet czasem dołuje, bo zdajemy sobie sprawę, że jest to po prostu niemożliwe.

Prawda jest taka, że wszystko dzieje się w odpowiednim czasie. Każdy wszystko przechodzi tyle ile jest podane z góry, każda pora roku trwa tyle ile zawsze. Nic nas nie ominie, ale nie może tez zostać wiecznie. Nie jesteśmy w stanie niczego zatrzymać, jak i do czegoś wrócić.

Do napisania tego posta zainspirowały mnie dwa przykłady sytuacji.

Pierwsza to wizja nastolatków, mających dość nauki, odpytywania i chcących iść już najlepiej do pracy i zarabiać, a nie siedzieć na darmo w ławce. A założę się, że na pewno słyszeliście jak Wasi rodzice mówią, żebyśmy nie narzekali na szkołę, bo jak zaczniemy pracować to dopiero się przekonamy, że nie jest łatwo. Starsze pokolenie jednak przeżyło już swój okres szkolny i wakacyjny- lata minęły i przyszedł czas na dalsze życie. My zaś możemy jedynie korzystać z nauki i danych wolnych dni.

Druga to ta teraźniejsza, związana z końcem naszego wakacyjnego wypoczynku. Mi również zleciało to szybko i dodałabym sobie jeszcze z 2 tygodnie, no ale nie widzę takiej opcji i trzeba się raczej przyzwyczaić z faktem postawionym przed sobą. Tak czy inaczej mieliśmy 2 miesiące, każdy w Polsce miał tyle samo, wykorzystaliśmy to jak mogliśmy i tyle. W sumie to oznacza, że ciekawie spędziliśmy ten czas, skoro tak szybko zleciał. Nigdy nie zapomnę, jak w podstawówce pod koniec wakacji jednak już chciałam iść do szkoły, bo tak mi się nudziło haha

I teraz sami zdecydujcie, czy nie lepiej pomyśleć w ten właśnie sposób?

Poza tym gdybyśmy mieli możliwość zmiany wszystkiego na tak jak chcemy to nie mielibyśmy możliwości rozwoju i pójścia dalej, bo nawet po 3, czy 6 miesiącach nie brakowałoby nam niczego, nie bylibyśmy i tak chętni z powrotu do rutyny i ciągnęłoby się to naprawdę długo.

Myśleliście kiedyś z tego punktu widzenia?

Jak Wam minęły/mijają wakacje?