Ryzyko

Podjęcie ryzyka można porównać do gry. Możesz wiele dostać, ale też jest możliwość odniesienia sporych strat. To jest główny powód, przez który ludzie odstępują od tego ruchu. Mamy szansę, ale to jednak nie jest pewność. Średnio przekonujące. Najlepsze jest to, że na prawdę wiele sytuacji wymaga podjęcia ryzyka. Jest ich tak wiele, że można to nazwać codziennością. Ale chyba bez tego trudno byłoby wytrzymać.

Teraz pora na krótkie objaśnienie, bo nawet według mnie samej  brzmi to wyjątkowo tajemniczo oraz niezrozumiale.  Niesłusznie, bo zobaczycie, że jest to bardzo proste. Mowa tu o ludziach, o kontaktach społecznych, o relacjach, o zaprzyjaźnianiu się, zakochiwaniu, ufaniu,  jak i przyzwyczajaniu się do kogoś. 

Każda relacja, która ma dla nas znaczenie jest właśnie przykładem ryzyka. Nic przecież nie jest pewne w życiu. Dziś wszystko się układa, a jutro może wszystko się zepsuć. Ryzykujemy uczuciami, zaufaniem i zranieniem. To niby normalne, przecież jesteśmy tylko ludźmi i nie możemy też za wiele od siebie wymagać.

Im bardziej się do kogoś przyzwyczajamy, tym bardziej inwazyjna okaże się dla nas rozłąka. Nagle wszystkie cudowne chwile [przeszłość] okaże się czymś zamglonym i krótszym. W przeciwieństwie do tego co poczujemy teraz. 

Zdarza się nam żałować, jak i również dziękować, że ta osoba stanęła na naszej drodze. 

Przecież z drugiej strony to oznacza, że musielibyśmy do nikogo się nie przywiązywać, nikogo nie traktować poważnie, nie dawać się ponieść uczuciom – tak na wszelki wypadek. Uniknęlibyśmy dzięki temu wszystkiego co złe z tym związane. To samo działałoby w naszą stronę. Tylko czy tak można? Nie. Nie da się ciągle iść w pojedynkę.  

Jesteśmy właśnie do tego stworzeni. By iść razem, by się wspierać oraz by doświadczać. 

Spójrzmy też na to inaczej. Mamy coraz to większy bagaż różnych sytuacji i różnych ludzi. To jest dla nas nauka. Niczego nie nauczymy się lepiej, jeśli się z czymś nie spotkamy. No i przecież jest też opcja, że dana relacja nas nie zaskoczy negatywnie i pozostanie z nami długo.

Ryzykujemy, ale czy to nie jest tego warte? 


Myśleliście kiedyś nad tym w ten sposób? 
Żałujecie jakiś znajomości?