Mam 19 lat i jestem abstynentką

Hej, jak wam idzie oswajanie się z wrześniową pogodą? Ja muszę stwierdzić, że mam w tym sporą trudność, dziwnie się czuję mając wakacje w pogodę kiedy jest chłodniej, nie ma upałów i  słońca. Czasem się nie wie co ze sobą zrobić  :D

Może dlatego też trudniej mi było tutaj pisać, pomysłów i planów mnóstwo, a siły i weny brak :D Ale zbieram ostatnie resztki chęci i zabieram się do pisania o tym, co na pewno miało się tu pojawić.

Blog jest takim miejscem, który dokumentuje  i towarzyszy mi we wszelkich refleksjach, dobrych myślach, jak i żalach, bólach życia i po prostu zmianach. Bezcenne jest przeznaczyć blog swojej osobie, gdyż po 5 latach się wróci, się przeczyta i się przeniesie trochę do przeszłości, po prostu nie zapomni się pewnych ważnych szczegółów. Dlatego też czuję się w sobie samej zobowiązana do wyrzucenia z siebie paru myśli, gdyż zdecydowały one, że młoda osoba nie tyka się alkoholu.

Tak, mając jeszcze 18 lat, w lutym, zdecydowałam, że zostanę abstynentką. Powiem wam, że o dziwo to nie była decyzja, która zajmowała mi wieczory myślenia. Tak naprawdę to emocje po prostu raz sprawiły, że straciłam kompletnie chęć na tego typu udogodnienia. Nasuwa się pytanie, dlaczego taki krok skoro do tego czasu przyznam, że może nie w dużych ilościach, ale nie odmawiałam w trakcie zabaw takich rzeczy.

Trudno mi jest teraz opisać to, co miałam w głowie w tamtym czasie. Nie warto ufać emocjom i furii, gdyż zwykle to jest przesadzone.  Z biegiem czasu stwierdzam, że zaczęłam powoli zauważać jakie skutki ma w sobie nie tylko nadmierne spożywanie alkoholu, jak i zwykłe jednorazowe ścięcie się na imprezach. Nie widzę już więcej sensu w tym, żeby znieczulać się, być weselszym, mieć prawo do głupich rzeczy. To nigdy nie powinno być żadnym usprawiedliwieniem. Poza tym byłam ciekawa, czy ja jeszcze sama umiem się dobrze bawić na imprezach bez procentów. Teraz wiem, że odpowiedź brzmi nie. Zaczęłam głębiej myśleć nad tym i po prostu szczerze zatęskniłam za czasami pewnie gimnazjum, kiedy, żeby miło spędzić czas wystarczył spacer, lody, ciastko, czy rower. Nic więcej nie było potrzebne.

Czy jest to wielka zmiana dla mnie? Nie wiecie jak bardzo. Mam wrażenie, że przez to stałam się inną osobą, trochę poważniejszą, dojrzalszą albo może jak to inni powiedzą nudną. Przyznam się, że mimo że sama o tym zdecydowałam to nie potrafię się do tego przyzwyczaić. Mam nadzieję, że to się zmieni, ale tak jak wspomniałam, na tę chwilę nie potrafię się dobrze bawić na zabawach i dostosować się pod „inny” humor.  Nie mam ochoty wymyślać „szalonych” rzeczy. Nie podoba mi się już głośna muzyka disco polo, czy inne klubowe rytmy. Po prostu wolę czas spędzić na rozmowie, czy spacerze. Nie chcę tutaj obrażać osób, które rzeczywiście lubią w ten sposób spędzać czas, aczkolwiek muszę wspomnieć, że na początku miałam bardzo negatywne podejście z tym związane i nie potrafiłam zaakceptować tego, że niektórzy nadal tak chcą robić mimo że tak niedawno sama w taki sposób się bawiłam.

Wiem, że takich osób, jak ja jest mało i nie każdy może rozumieć mój punkt widzenia.  Szukałam nawet grupy na Facebooku o młodych abstynentach, ale spotkałam tam tylko dojrzałe osoby, które są po prostu trzeźwymi alkoholikami, a jednak to nie jest to, czego szukam.

Mam nadzieję po prostu, że znajdę w przyszłości gdzieś podobne osoby do mnie lub nauczę się na nowo czerpać przyjemność z zabaw, nawet na zero :D

A czy wy macie w swoim gronie abstynentów?

Co myślicie na ten temat?