Praca dorywcza – czy to rzeczywiście strata wakacji?

Hej wszystkim!

Dzięki za tak ciepłe powitanie, nie spodziewałam się, że taka pamięć o mnie rzeczywiście istnieje, że są osoby, które mnie kojarzą, a nawet czekały na mój powrót, niezastąpione uczucie!

Tymczasem przychodzę do Was z tematem, o którym wspomniałam wcześniej opisując moje 2 minione miesiące wakacji, czyli o pracy wakacyjnej. Mimo wszystko to szmat czasu, więc jeżeli jesteście ciekawi moich doświadczeń, co dokładnie robiłam, czy co mnie motywowało, aby chodzić do pracy w wolnym czasie przez ponad 8 tygodni, to zapraszam.

Zacznijmy od tego, że takową pracę zaczęłam praktycznie od razu po zakończeniu matur. 17 maja miałam ostatnią maturę ustną z jęz. polskiego, a 20-stego po weekendzie już miałam pierwsze zajęcia z dziećmi w prywatnej szkole języka angielskiego i przebrana za smoka (tak, smoka) przeprowadzałam im razem z nauczycielem egzamin, wymyślałam zabawy oraz rozdawałam ewentualnie słodycze.  Przebranie jest związane typowo z logiem szkoły i tak właśnie mają ustalone, że co półroczne egzaminy dla dzieci do 3 klasy podstawówki są przeprowadzane ze smokiem. Nie jest to w sumie zły pomysł, jest to pewna atrakcja, która usuwa dzieciakom stres, aczkolwiek dowiedziałam się, że i tak wszystkie są dalej przepuszczane, nawet jeżeli nie odpowiedziały na nic, bo na przykład nie miały ochoty.

Co mi to pokazało? Że taka praca nauczyciela z tak młodymi ludźmi jest ciężka i to 45 minut potrafi mega zmęczyć. Trudne jest ułożenie uczniów, zainteresowanie ich i poproszenie o ciszę , uwagę. Trzeba mieć odpowiednie podejście i doświadczenie w tym kierunku. Aczkolwiek, jest to na pewno zajęcie, które się nie nudzi i czas płynie dość szybko. Nauczycielki, z którymi pracowałam były dość młode, dałabym im 40 lat i jak zauważyłam są bardzo otwarte, potrafiły mi opowiedzieć pół swojego życia i obaw. To, co mnie zaskoczyło to fakt, że w pokoju nauczycielskim rzeczywiście często rozmawia się o konkretnych uczniach i ich zachowaniach, często też wiąże to się z ich sytuacją w domu. Muszę tylko przyznać, że było mi ciężko czasem w tym całym stroju, bo akurat gościły u nas upały :D 

Pracowałam tam przez 2 tygodnie, ale zajęcia miałam z 5 razy, bo tak wyglądał grafik, nie byłam jedyną osobą tak pracującą i po prostu dostawałam to, co jest wolne. W ciągu dnia dostawałam max 2 grupy, czyli 2 razy po 45 minut. Wydaje się mało, ale tak naprawdę zajmowało mi to pół dnia, bo na te zajęcia zazwyczaj dojeżdżałam samochodem, więc licząc drogę to nie było mnie w domu z 5 godzin. I dlatego właśnie zrezygnowałam, nie opłacało mi się jeździć, gdzieś na 2 godziny, a marnować cały dzień na to, mimo, że za godzinę miałam ok 30 zł.

Krótki epizod miałam też pracując na stadionie w Warszawie i sprzątając tam. Również to była praca w takim typie, że pracuję, kiedy jest zlecenie. O tym, czy kogoś szukają na dany dzień dowiadywałam się przez facebooka, bo tam ktoś z pracowników ma konto i właśnie zajmuje się organizowaniem ludzi. Ogłoszenie od nich widziałam już z 2 lata temu na olx i śmiałam się wyobrażając sobie sprzątanie boiska, czy krzeseł. Nic bardziej mylnego. Obowiązkiem było ogarnięcie sal konferencyjnych po wykładach. Stadion to kilka pięter takich sal, w których gromadzą się zwykle biznesmeni. Byłam tam 2 razy po 10 godzin. Za pierwszym razem właśnie pracowałam podczas takiej konferencji i było to w porządku, zamiatałam, myłam podłogę, przecierałam stoliki, ogarniałam łazienki i tyle. Więcej bieganiny było, żeby przynosić potrzebne środki czystości z kantorka który był gdzieś w garażu na piętrze -2, a ja pracowałam na 0 lub 1. Kilka razy musiałam dzwonić do mojego koordynatora, bo po prostu nie mogłam trafić na miejsce haha. Ale właśnie pracowałam wtedy nie ciągiem, tylko raczej po zakończonym wykładzie, w trakcie udawałam raczej, że coś robię albo siedziałam na trybunach oglądając stadion.

Za drugim razem nie było żadnego wydarzenia, tylko pozostałości po nich, powierzchnia była mega duża i ku mojemu zdziwieniu 4 osoby sprzątały to rzeczywiście 8 godzin, bo na 2 godziny poszłyśmy do innego miejsca. Tutaj właśnie miałam okazję pracować typowo ze znajomymi, więc czas umilały nam rozmowy i po prostu było raźniej. Na pewno podobała mi się atmosfera, taki po prostu spokój, ale muszę przyznać, że firma nas zatrudniająca była dość nieogarnięta i kontakt z nimi był różny. Poza tym spoko praca jak na kilka dni.

I właśnie po tym odezwała się ode mnie firma produkcyjna z mojego miasta, która zajmuje się produkcją plastikowych sztućców. Było tam mega dużo osób z mojego liceum. Bardzo chciałam tam pracować z kimś młodym, najlepiej z kimś kogo bardzo dobrze znam, ale nie udało się. Hala jest podzielona na 3 części, każda ma inaczej rozłożone zmiany i zajmuje się po prostu czymś innym. Wyszło, że zostałam przydzielona do teamu, w grupie wiekowej 40-75 lat, który razem pracuje już od ok 10 lat. Moja część miała rozłożone zmiany w taki sposób, że tydzień się pracowało na jednej, potem weekend wolny, potem 2 zmiana, weekend wolny i 3 zmiana i tak od początku. Myślę, że to był najkorzystniejszy rozkład, na pewno lepszy niż 3 dni zmiana, dzień wolny i następna, bo wtedy zapomina się o czymś takim jak weekend. Zmian było 3, 6-14,14-22, 22-6 i żadnej z nich całkowicie nie lubiłam, po każdej miałam tej konkretnej już dość i chciałam mieć inną haha Ale największe osiągnieciem, którego byłam zawsze ciekawa była właśnie praca na nocach, dokładnie 5 nocy pod rząd :D Dało radę, ale trzeba było się samemu przestawić i najlepiej mieć drzemkę jeszcze przed pracą wieczorem. Zwykle był kryzys ok 3-4, ale mi mijał z chwilą wschodu słońca.

I w końcu czym się tam zajmowałam.. Moja część hali składała się z 3 maszyn, wszystkie były takie same, ale wkładało się na nie inne sztućce (wielka różnica, bo albo widelce małe i czarne albo duże i białe haha), ale rzeczywiście to się różniło, miało się inne odczucie, niektóre są wygodniejsze, niektóre mniej. Więc siedziałam przy tych maszynach, które mają przegródki i kiedy ona jest włączona to taśma przesuwa się i kładzie się w te miejsca sztućce. Na początku to był dramat, bo nie umiałam złapać wyczucia i się wyrobić, ale po 3 dniu już było okej. Oprócz tego 3 miejsca to były odbiory spakowanych przez maszyny sztućców w opakowania. Tutaj musiałam po prostu zerkać co jakiś czas, czy produkt idzie prawidłowo spakowany, pakować pudełka, zaklejać , odkładać oraz przyklejać naklejki i dosypywać sztućce z pudełek na maszyny. To miejsce bardzo lubiłam bo mogłam sobie pobiegać i się wyprostować. Zmiany miejsc były co godzinę i o dziwo 8 godzin nie dłużyło mi się, czego się akurat obawiałam.

Ta praca jest ogółem w porządku, ale jak na osoby, które właśnie chcą sobie kilka miesięcy dorobić, czyli dla uczniów lub osób dorabiających do emerytury. Prawdą jest, że nie jest to mega rozwojowa praca jako stała, bo jednak te same czynności się wykonuje każdego dnia.  Widziałam to u pań pracujących ze mną, które miały ponad 40 lat i było widać, ze zwyczajnie im się już nie chce, są tym zmęczone i za bardzo rutynowe to jest dla nich. W sumie co się dziwić. Ale nie zmieniają pracy, bo przyzwyczajenie.

Tutaj właśnie doceniłam naukę i szkołę. Nie jest łatwo uczyć się systematycznie, zdać dobrze maturę, pójść na dobre studia, ale to jest jedyna szansa na to, że nasza przyszłość nie będzie rutyną i będziemy pracować robiąc coś ciekawszego, co będzie nam się podobać, a przede wszystkim będziemy mogli stale się rozwijać.

Oprócz tego otworzyły mi się oczy, że właśnie są takie osoby, które nie mają wyjścia i muszą robić to, co robią, bo nie mają innych ofert i muszą utrzymać rodzinę. Praca na produkcji na zmiany nie jest taka cudowna, musimy co chwila na nowo się przestawiać na nowy tryb pracy i snu oraz organizować też domowe obowiązki. Czasem rzeczywiście nie ma się czasu dla siebie. Pracując na 2 zmianę tak naprawdę jadłam śniadanie, robiłam zakupy, posiedziałam chwilę w domu, jadłam obiad, szłam do pracy i spać. Brakowało mi tego czasu, żeby wyjść się z kimś spotkać, albo po prostu pójść na rower, czy zrobić cokolwiek innego.

Praca to poświęcenie swojego czasu, jak i stylu życia. Jednak tutaj uczymy się rzeczywistości, możemy ją poznać z różnych stron oraz właśnie różnych ludzi. Nie zawsze z każdym można coś ugadać i niektórzy, kiedy zrobisz coś źle nie zwrócą na to uwagi, a niektórzy dadzą ci po prostu opieprz.

Na pewno zdobyłam dzięki niej duży szacunek dla pieniądza, naprawdę trudno się wydaje te pieniądze teraz, tym bardziej kiedy już np. nie zarabiam.

Ciekawe też jest to jak wiele ludzi o tej 5 godzinie rusza do pracy, czyli rozpoczyna dzień już o 4. Teraz już dla mnie nie jest dziwne wstać o tej porze. Za oknem piękny widok, delikatne słońce, czasem nawet już jest ciepło. Nigdy pewnie nie wstałabym tak sama bez powodu. Właśnie planuję raz zacząć tak wcześnie dzień i wybrać się gdzieś z aparatem.

Mimo wszystko w głębi wiem, że dobrze wykorzystałam ten czas, moje wakacje i tak są długie i mam teraz drugie tyle. Poza tym pewnie i tak bym wtedy nic produktywnego nie robiła, nie miałabym pomysłu i po prostu hajsu :D Teraz bardziej doceniam czas wolny i staram się bardziej wykorzystać każdy dzień.

A czy wy pracowaliście też dorywczo?

Jakie były wasze doświadczenia?